BİSKÜVİ AŞKI

 

ADEN MİRA KARTAL

Bisküvi olmayınca çantamda

Hayat biraz boş ve anlamsız

Bisküvi hayatın çantaya sığabilen

Küçücük manası belki de abartısız

Her bisküvi değil elbette bahsettiğim

Üzümlü bisküvi benim favorim

Diğerleri alınmasınlar ama

Yaşayabilirim günlerce

Onlar olmadan da 

Bisküvi yalnızca benim değil

Kuşların da en sevdiği yiyecek

Onlara bütün bütün vermiyorum tabi

Sadece kırık olanları veriyorum

Geçtiğim yollarda kuşlar

Beni bisküvilerimden bilecek

Bir gün çok zengin olursam

Bir üzümlü bisküvi fabrikası kuracağım

Götürüp köy okullarına

Çocuklara ücretsiz dağıtacağım

Bir de edebiyat öğretmenimin

Dolabına bırakacağım

SESSİZLİK

 

AYŞEGÜL YILDIZ

Benim için böylesine değerli olduğunu

Sen beni bırakıp gidince anladım

Yokluğunun ne büyük eksiklik olduğunu

Senin yokluğunda yaşadım

Kıymetini bilmezdim, artık biliyorum

Sen olmadan kimseye bir şeyler diyemiyorum

Markete gitsem, konuşamıyorum

Sınıfta susuyorum

Umarım tez vakitte yeniden dönersin

Çünkü sensiz yaşamak

Büyük bir azapmış

Umarım yeniden bana gelirsin

Sesim

Sevgili sesim

Beni bırakıp nereye gittin

SIRDAŞ

İSMET ÇINAR ALTUNTAŞ 

Sen benim hafızamın yarısı

Seninle bitiyor karmaşa, telaş

Sen olmasan şayet

Hayat

Bitmek bilmeyen bir savaş

Sen varsan yanımda

Can sıkıntısı yok bana

Döküyorum içimi olabildiğince özgür

Nasıl olsa kimseye söylemiyorsun

Benim sana söylediklerimi

Hayallerimi, düşlerimi

Sen benim hayatımın yarısı

Sen yapraklarında kaybolduğum mavi defter

Sen benim çocukluğumun silinmeyecek anısı

Sana daha neler anlatacağım, neler

GÜZEL AYNAM

YUSUF KEREM ACAR 

Doğrudur seni yanımdan ayırmadığım

Yalnız seni değil küçük arkadaşlarını da

Yani renkli olan ve açtıkça azalan

Döktükçe içimdekileri sana

Renkleri kaybolan

İnce arkadaşlarını da

Doğrudur seninle geçirdiğim bazı zamanlarımı

Sensin bana en yakın arkadaş

Sen benim aynamsın 

Düşlerimi seyrettiğim

Güzelim

Güzelim resim defterim

BÜYÜSEM BİLE

EYMEN ÇAM 

Kış mevsimini bana hissettirmeyen

Sensin en çok sen

Ve senin sıcacık varlığın

Seninle giderim misafirliğe

Seninle çıkarım evden markete

Bazen düşünüyorum, o zaman korkuyorum

Ya sen, ben büyüdüğümde

Beni terk edersen diye

Turuncu renginle

Nakış nakış sevginle

Sensiz bir kış düşünemiyorum

İnce ince işlenmiş iplerinle

Bazen aklıma senin de bir yabancı olduğun geliyor

Haritaya bakıyorum

Kazakistan

Acaba senin ülken orası mı diye düşünüyorum

Kazağım, güzel kazağım

Birgün ben büyüsem bile

Seni hep saklayacağım

BAŞKA BİR KONU

NEHİR GÜVER

Merhaba, ben Olay’ın arkadaşı Konu. Konu, deyince aklına ne geliyor? Konu, denilince benim aklıma ben geliyorum. Şimdi size günlük rutinimi anlatacağım ama öncelikle ben güzeller güzeli, yakışıklı biriyim. Sabah uyanırım, pijamalarımı giyerim. Akşam yemeğimi yerim sonra eve giderim, sonra geri gelirim ve uyanırım. Hatta daha sonra okula ya da işe giderim. Daha sonra evden çıkarım. Bütün günüm böyle geçer. 

Herkes gibi normal ve düzenli bir gün geçiririm. Benim hayatımda günlük rutinim bu işte. 

AKŞAM

Elif Naz Özden

Her akşam, kötü bir günün ardından yarınım güzel geçecek diyordu.  Dün akşam da böyle demişti, önceki gün akşam da ve daha önceki gün akşam da… Farkında değildi dünlerin, önceki günlerin, daha önceki günlerin…

TERS HAYAT

 ELİF NAZ ÖZDEN

O ters. Onun hayatı ters. O ve hayatındaki her şey ters. O her şeyi ters yapar. O, ters adam. Yatağına ters bir şekilde yatar. Tersinden uyanır. Yüzünü elinin tersiyle yıkar. Birisi onu sinirlendirdiğinde kahkaha atar ve elinin tersiyle vurur. Kantinden kendisine bir şey aldığında paketi tersten açar. Okulda sandalyesine ters oturur. Artık o kadar terstir ki ters yürümeye alışmıştır, arkasına bakmadan yürüme kabiliyeti kazanmıştı. Aynı zamanda kendisine bir dil uydurmuştu. Bütün kelimeleri tersten söylemeye alışmıştı. O, tersliğin hakkını veriyordu, gerçekten ters biriydi. O, tersliğin yürüyen, nefes alan, konuşan, uyuyan hâliydi. 

SİLGİ

 

ELİF SERRA YILDIRIM

Hayatımızda bir silgi olsa keşke, yaptığımız hataları, yanlışları silebilsek. Geri alabilsek bazı sözleri, işlenmiş günahları, söylenmiş yalanları ve bir de bazı insanları. 

HAYIR, HAYIR

ELİF SERRA YILDIRIM

Önce biraz yürüdü sonra adımları hızlandı, git gide koşmaya başladı. Koştu, koştu… Şehrin kalabalık sokaklarında belirsiz bir silüet oldu. Nedendir ki sonra hafif hafif damlayan yağmur eşliğinde yavaşladı. Nefes nefese bir halde geldiği yere bakındı. Boş gözleri önce endişe, sonra umutsuzlukla sağa sola dönmeye başladı geldiği yeri tanıyınca. Bu bir tesadüf müydü? Hayır, dedi kendi kendine. Hayır, hayır, olamaz. Söylediği son şey bu oldu.