Aysel Zümra Yuvacı
Ramazan ayının gelmesine iki üç gün kalmıştı. Çok mutluydum. Şöyle bir sıkıntım vardı: Bu oruçların hepsini tutmam gerekiyordu fakat bunda sakınca gören tek çocuk bendim. Çok şaşırmıştım. Neden oruç tutmamız, aç kalmamız zorunluydu ki?
Anneme sormak istedim. Annemi ilkönce odalarda aradım. Sonra onu mutfakta gördüm. Annem beni karşısına aldı:
-Kızım çünkü fakir olup da aç kalan kişilerin halini anlamamız gerekiyor, dedi. Anneme güler yüzle baktım ve koşarak odama gittim. Odamda dersime çalıştım. Artık ödevim bitmişti. İki gün art arda yattım, yattım. Oruç zamanı gelmişti. Sahur vaktinde çok yemediğim için sabah çok aç uyandım. Acıktığım için unutup bir kase gevrek yedim ve oruçlu olduğumu hatırladım. Hemen annemin yanına mutfağa koştum. Anneme olanı biteni anlattım. Annem:
-Kızım bir şey olmaz. Eğer bilerek yediysen orucun bozulur, yoksa orucuna bir şey olmaz, dedi.