KİTAP

 Merve Sena Öztürk

Severim kitapları
Neşe bilgi yuvası
Mutluluğun dünyası
Ah canım kitaplarım

Öğrenirim her şeyi
Sevmeyi ve bilmeyi
Anlatamam kimseye
Senden aldığım zevki

RAMAZAN

Merve Sena Öztürk
On bir ayın mübareği
Ramazandır ta kendisi
Sahura kaldırır bizi
O davulun güm güm sesi

Ramazanda oruç tutarız
Orucu iftarda açarız
Hayata neşe katarız
Ne mübarek şu Ramazan

GÖKYÜZÜ

 Merve Sena Öztürk

Üstünde uçaklar uçar
Altında gemiler gezer
Kuşlar senin üzerinde yarışır
Bulutlar seninle dolaşır

Çocukların gözü hep sende
Sürekli izliyorlar gündüz gece
Sensin yıldızların evi
Sensin bize eğlence

MANİ ÇALIŞMALARI

 Muhammet Aziz Toptaş
Hep bize gelir komşu
Adımı bilmez der: şu
Bir gün öğrenir elbet
Yapar getirir turşu

Merve Sena Öztürk
Tarih dersi bir başka
Tarihte geldim aşka
Her gün sekiz on saat
Tarih işlesek keşke

Çerçi gibi gezerim
İpe tespih dizerim
Şu cihanda koşmaktan
Hep ağrıyor dizlerim

Sude Gökçe Çelen
Yolda gördüm aç köpek
Köpekler korkunçtur pek
Bana gelmesin diye
Önüne atarım kek

Zehra Fırat
Her gün okul hep okul
Buna dayanır mı kul
Okul masraflarından
Ne para var ne de pul

Ecrin Kılıç
Uykum gelir hoş gelir
Kanatlı bir kuş gelir
On beş saat uyusam
Yine bana boş gelir

Tayfun Tabuk
Napolyon ah Napolyon
Seni tanıdım en son
Okudum hayatını
Yedi gün belki de on

Emir Asaf Konaç
Kitaplar sıra sıra
Kapaklar kara kara
Okunmak için varlar
Dizmeyin duvarlara

KELEBEK

 Merve Sena Öztürk

Küçücük bir yumurta
Bir tırtıl çıktı karşıma
Yaprak yiyince baksana
Koza görürsün sonunda
Birkaç hafta dursana
Kelebek görürsün karşında
Onunla arkadaş olsana
Onun uçuşuna baksana

KARDEŞ

 

 

 
Merve Sena Öztürk

Kardeş demek
Sorumluluk kardeş demek
Birlikte oynamak
Her şeyi öğretmek
Evi paylaşmak demek
 
Erkek kardeş kızkardeş
Hepsine öğretmek
Onları çok sevmek
Mutluluğu bilmek
 
Sorumluyum kardeşlerimden
Parkta okulda bahçede
Birlikteyiz her zaman
Ayrılmayız bir yerde

KURTULUŞ MÜCADELESİ

 Merve Sena Öztürk

Cumhuriyet kuruldu

Ulus vatan kurtuldu
Milletimiz sevindi 
Hürriyete kavuştu
Uzun yıllar savaştı
Rahatlığı düşünmedi askerler
İllerinden köylerinden uzakta
Yendiler düşmanı
Ellerinde ay yıldızlı bayrak
Terk etmediler cepheyi

KÜÇÜK BUĞDAY BAŞAĞI

 Merve Sena Öztürk
Bir varmış bir yokmuş, uzak diyarlarda bir ormanın kıyısında üç kardeş buğday başağı yaşarmış. Buğday başaklarının ikisi hep güzellikleri konusunda kavga ederlermiş ama üçüncü ve küçük olan başak onlara karışmazmış. Diğerlerinden daha güzelmiş ve parlakmış oysa. Ama nedense onların kavgalarına hiç mi hiç katılmazmış. Diğer kardeşleri onu çok kıskanırmış ve onunla alay ederlermiş. Küçük buğday başağı onlara karşı çok iyi kalpliymiş. Üç kardeş yanlarında ağaçlarla beraber yaşıyorlarmış ama bir gün açlıktan neredeyse ölecek bir çocuk görmüşler. Çocuk bir deri bir kemik kalmış. Buğday başaklarını görünce ağzı sulanmış. Üçü de çok korkmuşlar. Çocuk küçük buğday başağına yönelmiş. Koparmadan onu, yere yatmış ve yemeye başlamış. Tam yarısına geldiğinde başka insanların sesleri gelmiş. Bir süre sonra çocuğun annesi ve babası gelmiş. Annesi:
-Hadi gel, bilmediğin bitkileri yeme, demiş. Babası:
-O kadar acıktıysan yemek hazır, demiş.
Hemen çalılıkların arasından dışarıya çıkmışlar. Buğday başakları çok şaşırmışlar. Kaç yıldır insan görmemişler. Kısa ve üzücü bir şey vardı. Küçük buğday başağının tam yarısını çocuk yemişti. Birkaç dakika sonra bunu fark eden kardeşler hemen alay etmeye başlamıştı. Küçük buğday başağı çok üzülmüş ve sessizce ağlamaya başlamıştı. Kendini topraktan sökmeye çalışmış. Ama böyle büyümek zorundaymış. Aradan birkaç yıl geçmiş ve büyük bir fırtına başlamış. Buğday başakları bir o yana bir bu yana sallanmışlar. Neredeyse köklerinden kopacaklarmış. Kardeşleri bir yandan kendilerini korumaya çalışıyor bir yandan da alay ediyorlarmış.
…
Aradan epey zaman geçmiş. Artık kardeşlerin toprağa tohumlarını saçma vakitleri gelmiş ama küçük buğday başağının tam zamanı gelmemiş. Fırtınadan sonra kurak olan topraklar verimli topraklarla buluşmuş. Rüzgar kurak toprağa doğru esmiş. İki kardeşin tohumları rüzgarda uçup kurak toprağa düşmüş bu duruma kardeşler üzülmüş.
Kardeşlerini gören küçük buğday başağı da çok üzülmüş. Yenmiş tarafıyla tohumları toplamış, kendisini verimli toprağa giden rüzgarın kollarına bırakmış. Onu örnek alan kardeşleri de o günden sonra iyi birileri olmuşlar ve mutlu yaşamışlar.

SONBAHAR

 
Merve Sena Öztürk

Rengarenk yapraklarla doluyor sokaklar
Üstelik güzel de kokuyorlar
Haylaz rüzgar dokununca onlara
Sağa sola kaçışıyorlar
 
Sonbahar ve ilkbahar
Severim ikisini de
Ama başka sonbahar
Yeri gömülü kalbimde
 
Hava çok soğuk olunca değil
Yavaş yavaş soğuyunca
Daha güzel oluyor
Sabahları dışarı çıkınca

BAHAR

 
Merve Sena
Kış bitti geldi bahar
Yağmur geldi bitti kar
Bizi okşuyor rüzgar
Kış bitti bahar geldi
 
Havalar yavaşça ısındı
Yemyeşil oldu her yer
Çıktı çocuklar dışarı
Yemyeşil çimenlerde koştular
 
Dağ taş toprak ova
Canlanır gelince bahar
Canlanır o gelince doğa
Kış bitti geldi bahar
 
Bahar gelince yapraklanır ağaçlar
Büyükler çay içer sohbet eder
Küçükler ağaçların altında oynarlar
Kış bitti geldi bahar

PENCERELER

 

Merve Sena Öztürk

 
Benim iki gözüm var
Ama evlerin çok fazla
Sokağa çıkınca ben onlara bakıyorum
Onlar bana bakıyorlar
 
Perdeleri var pencerelerin
Sanki gözkapakları gibi
Gündüz uyanıyorlar
Akşam kapanıyorlar
 
Uyanınca her sabah
Dünyayı izliyorlar
Pencereler ah pencereler
Ne çok şey gizliyorlar