Feyza İşbaşar
Bir gün okuldan yorgun bir şekilde eve gelmiştim. Bir yığın ödevi bitirdikten sonra sıra aileme, ev işlerine yardım etmeye gelmişti. Annem, mutfakta iftar için sofrayı hazırlarken benden yardım istedi. Gerçekten de iftar hazırlığı çok zordu. Evi önce bir turladım. Herkesin ne işle meşgul olduğuna baktım ve annemin yanına gittim. Benim dışımda herkesin bir uğraşı vardı. Daha sonra annem yemeği hazırlamaya devam ederken ben de sofrayı kurdum. Tabaklar, bardaklar, kaşık ve çatallar… Her şey yerindeydi. Tek eksik suydu. Bardaklara birer birer suları doldurdum. Bardaklara su doldururken bardağın biri çok fazla dolmuştu. Taşmak üzereydi. Bir an oruçlu olduğumu unuttum ve bardağa eğilerek suyu azalttım. Ardından annemi bana bakarken gördüm. Annemin bakışlarından bir suç işlediğim fikrine kapılmıştım. O anda aklıma geldi, ben oruçtum. Neyse ki annem bana yanlışlıkla yemenin ve içmenin oruca zarar vermediğini söyledi. Zaten iftar yakındı ve herkes masaya gelmeye başlamıştı.
Annemin sözleri beni rahatlatmıştı. Ezan okundu, herkes orucunu açtı. Ben biraz mahcup olsam da orucum sağlamdı. İçimdeki suçluluk hissi gitmişti.
Bir gün okuldan yorgun bir şekilde eve gelmiştim. Bir yığın ödevi bitirdikten sonra sıra aileme, ev işlerine yardım etmeye gelmişti. Annem, mutfakta iftar için sofrayı hazırlarken benden yardım istedi. Gerçekten de iftar hazırlığı çok zordu. Evi önce bir turladım. Herkesin ne işle meşgul olduğuna baktım ve annemin yanına gittim. Benim dışımda herkesin bir uğraşı vardı. Daha sonra annem yemeği hazırlamaya devam ederken ben de sofrayı kurdum. Tabaklar, bardaklar, kaşık ve çatallar… Her şey yerindeydi. Tek eksik suydu. Bardaklara birer birer suları doldurdum. Bardaklara su doldururken bardağın biri çok fazla dolmuştu. Taşmak üzereydi. Bir an oruçlu olduğumu unuttum ve bardağa eğilerek suyu azalttım. Ardından annemi bana bakarken gördüm. Annemin bakışlarından bir suç işlediğim fikrine kapılmıştım. O anda aklıma geldi, ben oruçtum. Neyse ki annem bana yanlışlıkla yemenin ve içmenin oruca zarar vermediğini söyledi. Zaten iftar yakındı ve herkes masaya gelmeye başlamıştı.
Annemin sözleri beni rahatlatmıştı. Ezan okundu, herkes orucunu açtı. Ben biraz mahcup olsam da orucum sağlamdı. İçimdeki suçluluk hissi gitmişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder