BUZ

 Üner Taha Aydemir

Yürürken soğuk ve karanlık
Camdan bir yolda
Kayarken ayakların, umutların
Kendini görüyorsun baktığın yerde
Opak bir buz parçasının üzerinde

Ezmemek için kendini
Adım atmaktan vazgeçiyorsun

Düşerken karanlık ve soğuk
Buzlu bir yokuşta
Kesilmişken diz kapakların
Kanıyorken avuçların
Kendini görüyorsun
Hemen önünde
Parlak bir ayna parçasının üzerinde

Ezmemek için kendini
Uzatıyorsun ona elini
Tutup kaldırıyor yerden seni
Yürüyorsun
Bilmeden
Bir başkasının düşüreceğini