Üner Taha Aydemir
Kim bilebilir ki yaz boyu unutulduğunu
Kim anlayabilir ki kendisini eskiten yası
Kim farkına varabilir ceplerindeki hatıraların
Kim görür tam boynunda büyüyen küçücük pası
Yalnızlığın üzerinde unuttuğu deseni
Görmese de insanlar
Büyütür, konuşur onunla
Konuşur onunla kar, rüzgâr
Herkes gittiğinde bir yerlere
O kalır ve kuşanır içli bir şiiri
Kimsenin dinlemediği
Duyar kalbinden geçenleri
Karanlığa tutunur kimi zaman
Sarılır usulca gölgesine
Sarılır gibi bir yaraya usanmadan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder