KAPI

ZEYNEP AKBULUT

Üzülmediğine göre bir sorun olmadığını söyledim fakat bana bir türlü inanmıyordu. Durmadan yere bakıyor, bir şey söylemiyordu. Bir ara ellerine baktım, parmaklarını çıtlatıyordu ama ses gelmiyordu parmaklarından. Haydi artık, dedim. Sen, yapabileceğin her şeyi yapmışsın. Onu da üzmemişsin, kendini de. Cevap vermiyordu ve arada gözlerime bakıyordu ve gözlerini gözlerimden kaçırıyordu. Beni görmek, ona tedirginlik veriyordu, sezmiştim. Daha fazla bekleyemezdim onun önünde. Arkamı döndüm ve kapıyı kapattım. Ayna, orada öylece kaldı.