ELEM

Üner Taha Aydemir

Her sabah aynı

Her gün aynı sabaha uyanıyorum

Seçimler değiştirmiyor bu sabahları

Sadece seçiyorum acılarımı

Her şey sıradan

Herkesin kalbi taştan

Sadece biri var

Beni anlayan

Sürekli konuşuyorum onunla 

Dertlerimi anlayan

Bir tek o var aslında

Benim yüzümden uyuyamayan

Eskiden düşünüyordu

Gökyüzündeki yerini

Şimdiyse

Topraktaki yerini

Olanların sebebi benim belki de

Durup dururken şöyle diyorum kendime

Bu hayırsız dünyanın evladına

Davranmasaydım böyle 

Hep böyle değildi

Önce onu sevinçleri terk etti

Hiç istenmediğini anlayan

Bir insan gibiydi

Saklambaç oynayan bir çocuktu

En büyük korkusu

Değildi bulunmak

Yalnızca aranmamak

Biraz büyüdü

Ama büyüdükçe 

Hayalleri küçüldü

Doğan güneş onu üşüttü

Bu vakit çok bir elemli

Düşünüyor karşılayamadığını

Hiçbir beklentiyi

Sanmıyorum anladığını

Benden başka kimsenin

Onu tanımadığını