KAYBOLAN ADAM

 

            Ahmet Emir Koç, Semih Yılmaz, İlker Çitgez

Günlerden pazardı ve hava bir hayli güneşliydi. İnsanlar sıcağa aldırmadan kendilerini sokaklara atmışlardı. Yaşlı insanlar kalp krizi riskini düşünmeden otobüsleri doldurmuş, teyzeler ise kollarına çantalarını almış telefonla konuşarak yollarda ilerliyorlardı. Hiç kimse hiçbir şey düşünmüyordu uzaktan bakılınca. Sadece yürüyorlar, koşuyorlar, konuşuyorlar, bir yerlere gitmeye çalışıyorlardı. Yalnız bir adam vardı kalabalığın içinde hareket etmeden sadece kalabalığı izleyen. Uzun boylu, zayıf, esmer tenli, kırk yaşına yakın bir adamdı bu. Elleri cebindeydi. Hızla yanından geçen insanlar onu görmüyor gibiydi. Kimi ona çarparak yoluna devam ediyor kimi ise ona aldırış bile etmiyordu. Hava sıcaktı ve insanlar ellerinde su şişeleriyle geziyordu. Kimileri şemsiye almıştı güneşten korunmak için. Herkes terliyordu ama adam terlemiyordu, susamıyordu, konuşmuyordu… Kimdi bu adam? Şehrin ortasında durmuş ne yapıyordu? Nerede yaşıyordu? Yabancı mıydı? Belki de akıl sağlığı yerinde değildi.

Adam hava kararıncaya kadar tek adım atmadan, tek kelime etmeden, bir şey yiyip içmeden aynı yerde bekledi ve kimse onun farkına varmadı. Sokak lambaları yandı, araçlar hızlandı. Dedeler, nineler, teyzeler, çocuklar, ablalar, ağabeyler hepsi evlerine dönüyordu. Hatta kimsenin farkına varmadığı kuşlar bile yuvalarına dönmüştü.

Vakit gece olduğunda sokaklarda kimsecikler kalmamıştı ama adam halen oradaydı ve hareketsizdi. Gece bekçilerin dikkatini çekti adam ve ilk kez onun farkına varan birileri oluyordu. İki bekçi adama doğru usulca yürüdü ancak onun hareketsizliğinden korktular. Gece gece başlarına iş almak istemediler.

 Sabah oldu. Günlerden pazartesiydi. Sıcak hava yerini bulutlu bir güne bırakmıştı. Yollar yine kalabalıktı ama sadece sabah, öğlen ve akşam. Adam hiç kımıldamadan orada duruyordu. Adam, birkaç kişinin dikkatini çekmiş olacak ki yanına yaklaşıp önüne bozuk para bırakanlar olmaya başladı.

Akşam olduğunda adamın önünde hayli bozuk para birikmişti. Şehrin ortasındaki hareketsiz adam artık insanların dikkatini çekmeye başlamıştı. Gelip geçerken bakıyorlardı, yerinde mi?

İkinci gece bekçiler aynı adamı aynı yerde görünce cesaretleri arttı ve yanına gitmeye karar verdiler. İyice yaklaştılar, tam dokunacaklardı ki adam kayboldu.