Muhammet Miraç Gün
Ağaçtaki
son yaprak da rüzgâra kendini teslim etmişti. Yaprak geldi ve Hasan’ın omzuna
konduktan sonra yere düştü. Hasan yaprağı bir süre izledi, annesinin sesiyle
irklidi:
-Hasan artık oyunu bırak, yemek hazır, acele et.
Hasan kırgındı. Yaz boyu oynadığı arkadaşları ilk kez yanına gelmemiş, üstelik
arayıp sormamışlardı da. Şimdi annesi birden bağırınca telaşlandı ve eve doğru
koşar adım ilerlemeye başladı. İnşallah bamya vardır, diye adımlarını
hızlandırırken birdenbire kendisini yerde buldu. Önce doğrulmak istedi ancak
başını kaldıramadı ve o anda büyük bir stadın ortasında uyandı. Maç vardı ve
düşer düşmez onu yedek oyuncu olarak maça almışlardı. Akşama kadar beklediği
ama oyuna gelmeyen arkadaşları, rakip takımdaydı. Niye gelmediklerini anlamıştı
ama artık rakip de olsalar aynı oyundalardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder