AĞAÇ

Mehmet Çınar Köksal

Belki kurutur seni dertlerin
Belki köklerini de kurutur
Belki de dalın kırılır düşer
Belki gövdeni oyarlar
 
Meyve veren ağaç taşlanır derler
Vermedin ki sen
Taşlanasın
Bunu düşündükçe kalbinde bir yara açılır
Hüzünden dökersin yapraklarını
 
Sorgularsın kendini ben niye böyleyim
Düşünürsün ben kime ne yaptım diye
Belki söylenirsin içten içe derinden derine
Köklerini bilinmeze gömersin
 
Efkârlanırsın esince ılık bir rüzgâr
Keder basar içini
Yüreğine gömdüğün anılar gelir aklına
Ama gelip de konmaz kuşlar dallarına