MİSAFİR

 Kadir Çağan Aydın

Hep iyimserim hayata karşı

Ve gülücükler yüzümden eksik değil

Fakat bazen düşünüyorum geçmişimi, geleceğimi

O zaman küçük bir endişe kıymığı saplanıyor zihnime

Ama ben devam ediyorum iyimserliğe

Etrafıma baktığımda insanlarda

Hep dert, üzüntü, tasa ve vahşet görüyorum

Ama umudumu yitirmiyorum

Etkileniyorum, üzülüyorum elbette görünce bu insanları

Fakat içimde ağır basıyor iyilik

Heyecanımı yitirmiyorum

Her sabah uyandığımda 

Şükürle başlıyorum güne

Mutluluk aşılıyorum kendime

Bu gökyüzü varken, bu ağaçlar, bu kuşlar, bulutlar varken

Nasıl zehir eder ki insan kendine dünyayı

Bunlar sevdiriyor bana hayatı

Üzünçler, tasalar misafirdir 

Gün gelir kurulur evimizin baş köşesine

Gün gelir yolcu edilir