MİSAFİR

Üner Taha Aydemir 

Önce kırlar düştü

Uçsuz bucaksız 

Bir kar örtüsü beyazlığında 

Ama göğsü kor gibi sıcaktı

Sonra soldu

Sanki sonbaharda düşen

Her bir yaprakla beraber

Tane tane soldu

Kupkuru kaldı

İçinden çürümüş yalnız ağaçlar gibi

Ama mutluydu

İşte bu yüzden

Kandım

İnandım

Yuvamızdayız sandım

Yanılmışım, misafirmişiz

O da hepimiz gibi misafirmiş

Lakin o bizi 

Beklemedi

Erkenden gitti

Sanıyorum ki

Beklemeyi pek sevmezmiş kendisi