Elif Serra Yıldırım
Dünya kuruldu ve başladı savaşlar
Hep vardı büyük kavgalar
Habil ve Kabil’den beri
İnsanlar oturup düşünmek yerine barışı
Tercih ettiler savaşı
Düşünmediler kardeşçe yaşamayı
Unuttular güvercinlerin cıvıltısını
Çiçeklerin kokusunu
Unuttular kardeşliğin coşkusunu
Kin, nefret, gözyaşı
Yüzyıllarca sardı dünyayı
Bununla da kalmadılar
Savaş aletleri icat ettiler
Daha çok insan öldürmek için
Üzerine insan kardeşlerinin
Bombalar dökmek için
Oysa kimseye kalmayan bir yüzü var dünyanın
Kimseye kalmayan büyülü bir servet
Dünyaya sahip olmak isteği
Kardeşçe yaşamak varken bu dünyada
Bunca kin, öfke, gözyaşı
Düşünüyorum niye
Niye
Niye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder